SDG Talk Blog: JusticeforProsperity
Wij zijn de trainees van Justice for Prosperity, ons team is opgemaakt uit Giorgia Nistro, Iris Pieters, Niquita Doran, Valentina del Castaño en onze opdrachtgevers; Jelle Postma en Lou Errens van de Justice for Prosperity team.
Justice for Prosperity is een Independant non-profit die zich voornamelijk bezig houdt met Sustainable Development Goal #16 (Peace, Justice and strong institutions). Een paar thema’s die daaronder vallen zijn; Innovation en Technology en Resilience – Protection.
Lou vertelde ons tijdens de SDG Talks dat Justice for Prosperity op een andere manier wil werken en een activistische houding wil nemen.
De realiteit is dat activisten vaak een doelpunt worden van trollen legers online en cyber terrorisme en het probleem is dat activisten eigenlijk nergens naartoe kunnen. Het vraag van “hoe kunnen activisten en gevoelige groepen zich veilig houden online?”. Hiermee houdt Justice for Prosperity zich in het algemeen mee bezig.
Wij als trainees werken nu met Justice for Prosperity samen aan de project; “Subversive Powers: The good, the bad and the profitable?” en dit project houdt in;
het uitvinden hoe bepaalde actoren beïnvloeden en anti-LHBTI en anti- vrouwen rechten promoten in landen die normaalgesproken als democratisch worden gezien. Wij zullen ook kijken naar wat de mogelijke implicaties kunnen zijn op de positie van democratische landen op de Global Peace Index (GPI) en Positive Peace Index (PPI) van de Institute for Economics and Peace (IEP) over de laatste 3 jaren.
“We all want to make the world a better place. There is no one right way of doing that.”
Wat wij interessant vonden aan deze SDG Talk is dat Lou zei dat het mogelijk is dat kleine organisaties ook net zo groot een verandering kon maken als grotere institutionele organisaties.
Hoe kan je als kleine organisatie een verandering maken?
Het groot voordeel van in een institutionele setting werken is dat je dan de agenda bepaalt. Maar als jou onderwerp niet bovenop het agenda staat, kan het heel lang duren voordat er iets mee wordt gedaan.
Lou vertelde dat er in die gevallen wel heel veel andere organisaties zijn die dan wel in die gaten springen.
Wij hadden geleerd dat er verschillende manieren zijn waarop kleine organisaties toch wel een verandering kunnen maken. Dit zijn door;
- Community work: The power of working together;
- Putting yourself out there;
- Vragen stellen;
- Receptief zijn om met anderen te werken om hetzelfde doel te bereiken;
- In sommige instanties kan het handig zijn om eerst iets te doen en daarna toestemming vragen.
Dus als je ontdekt dat je niet bij grote organisaties kan doen wat voor jou belangrijk is, kan je het zeker via een andere manier doen.
Lou had ons met een paar tips achtergelaten die aan ons project en andere situaties kunnen bijdragen. Een paar van deze tips zijn;
- Het allermooiste wat je jezelf kan geven is dat je ooit begint.
- Verlies niet je optimisme, want er is veel reden om optimistisch te zijn. Het gaat eigenlijk steeds beter met de wereld. In het geval van de grote vraagstukken van vrede en veiligheid en armoede, dan zijn er wel steeds meer mensen die niet meer elke dag hoeven te vrezen voor hun leven. Ook worden overheden zich steeds meer bewust bezig met het inzetten van dingen dat vrede bevorderen in plaats van alleen dat je niet bang hoeft te zijn voor geweld. Dus wij kunnen allemaal wel optimistisch zijn maar er zijn ook wel veel spannende dingen en daaraan moeten we wel met z’n allen blijven werken.
- Lou had ook nog de namen van twee auteurs meegegeven die over deze onderwerpen schrijven. Die zijn; Steve Killelea enJacqueline Novogratz Acumen.
- Just start somewhere!
